کنار من ...... کنار تو
کنار من ...... کنار تو
به دشت لاله ها رفتم با نوید و ناله ها رفتم
کنار رودی
سر به سجودی
گشودم دل
راندم میل
دعایی خواندم به ذهن:
خدایا تو یارا
به ما ده
دلی بی ریا را
شاید لحظه ای، درک احساس شود در مورموروجود.
شاید هوایی این لحظه ناب را شوید با چرک تن.
احساس را بسابد با نفرت.
شوق را پرت کند نقطه بالایی
آنجایی ................
آنجایی که دست طلبد پایی
افکار پریشان دور
هواها در ته گور
روح در آستانه معراج
دستها بگشاییم گاز زنیم سیب حلال
برو ..............
برو..............
دور شو ........................
بگذر از این نحیف
ای گناه ای کثیف
من می خواهم مزه سیب حلال را بچشم
کاش می شد جادویی
دهر هم (مالی خولیایی)
آبشار هم می رفت سربالایی
عاقبت= مساویه ضرب صفر در صفر می شد.
اما هست ....
خوش خیالی
بس است
زندگی باید کرد.
آب پاک را دید و پی بُرد.
این جهان فانی یک قفس است
طی کردن آن دفع هوس است
...........
کنارمونی همین نزدیکی........
همین کنار کنار من ................ کنار تو هم هست.........
. به قول خودت از رگ گردن هم به ما نزدیکتری
.........
خدایا خیلی گلی
اما من بی خبر
اما من بی خبر
ستاره عشق دستها گشود و گلی هدیه داد.
زمین نور را احساس کرد.
شکفت از قلب گل سرخ.
آغازش صوتی دلنشین بود.
چه نیکوست خانه دوست اولین منزل باشد.
و
اکنون کلامش استادیست.
.......
پدر جانم پدر جانم پدر جان
پدر جان شیرین داد به جانان
بیایید پدر را بخش کنیم:
!!
پدر چند بخش است؟
پدر یعنی ....... مُ ... حَ ... بَت.
پدر یعنی ....... اِ ... را ... دَت
پدر یعنی ....... دِ ... را ... یَت
پدر یعنی ....... پُ .. لی ....... که ....... شِ .. کَست .
پدر همانیست که می گفت :
یا علی بگو بر خیز.
اذان باید گفت.
داستان حضرت خضر آموزد تورا.
پدر دوست خوبی بود.
ایمانی بی ریا داشت.
پدر وقتی مرد از راه دانش می آمدم.
روبه روی در خانه پسرکی
با انگشت مرا به رفیقش نشان داد.....
اما من بی خبر.
خدایا بیامرز آنکس که بی ریاست.
...........
یا علی مدد.
اراده
اراده
نشستن ،یعنی کشتن احساس.
نیروی جوانی ، انرژی تا بی نهایت.
باید ایستاد.
بکاریم اراده را سر هر پیچ محال.
جای دو قفل دیگر باید ساخت و چهار قفله کرد و رفت.
به کجا؟
به دشت آرزو.
آرزووووو ..............کجایی .... کجا .....!!!!!!!؟
گاه گاهی می بینمت.
پلک زدنی می بینمت.
می گویند دشتیست و درختی و میوه ای!
باید چیدت از درخت آرزو.
وقتی در کویر خشک ترک خورده بی مهری.
بیش از آرزوهایت میبینی دور دشت را.
میوه و درخت بماند.
اراده:
گران بهاست.
قیمت ندارد.
شاید کیمیاست
چیست اراده؟
نکند در آن طفل نو پاست.
همان که شیطانی و فضولی گذاشته ای لقبش.
شاید این شیطانی همان اراده باشد.
که نداریم ما.
شاید روزی برسد خود به خود از پشت کوه.
فکری خیال است این آرزو.
باید دل به دریا بزنی ، دل کودکان دریایی است.
سفر آغاز کنیم!؟:
بچینیم میوه پر حس آرزو.
مهیا کنیم توشه راه.
شروعش از دیار خاطره ها.
شنیدن نوای نشنیده ها.
گذشتن از پل یأس و نوشیدن آرزو.
رفتن ودیدن نقاش و نقاشی روزگار.
نوشتن از با باد بودن .
همسفرسارو مرداد بودن.
بغض گلو را بعد ازگذر از لجنزار فریب
فریاد آوریم روی تپه سبز سعادت.
سبکتر از نسیم، در دریای آرزوها شناور
دیروز را یاد، فردا را آباد کنیم.
...............................................................................................................
بار و بندیل ببندیم ، سفر در پیش است
هجرت ازاین به آن بهرهرمذهب وکیش است